Η πρώτη μου κόρη γεννήθηκε την ημέρα των γενεθλίων μου. Εκείνη την ημέρα κατάλαβα ότι τα δικά μου γενέθλια δεν θα έχουν ξανά την ίδια σημασία (ευτυχώς). Η δεύτερη ήρθε λίγα χρόνια αργότερα και λίγες ημέρες αργότερα! (Σοβαρά τώρα ποιες οι πιθανότητες?)

Κάθε χρόνο τα γιορτάζουμε όλοι μαζί! (με ξεχωριστές τούρτες εννοείται).

Στο ένα μου χέρι είναι γραμμένα με τατουάζ τα ονόματά τους και στο άλλο οι ημερομηνίες που γεννήθηκαν, η μόδα της εποχής θα σκεφτείτε, υπερβολικό μπορεί να πείτε κάποιοι, αλλά για μένα δεν είναι παρά ο τρόπος μου να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι τα πράγματα δεν θα είναι πάντα έτσι, είναι τα φυλαχτά μου, τις έχω πάντα μαζί μου.

Και κάπως έτσι με παρασύρουν σκέψεις και φαντάζομαι να συμβαίνουν διάφορα…..

 

Τι εννοείς δεν θα έρθεις? Κάθε χρόνο πηγαίνουμε αυτή την εκδρομή! Τι άλλαξε φέτος?

Που θα πας???? Αλλού? Με ποιον? Ποια παρέα παιδί μου? Και τι εννοείς θα είναι και αγόρια μαζί σας????????

Πετάχτηκα ιδρωμένος από βαθύ ύπνο. Ευτυχώς δεν ήταν παρά ένα όνειρο, ένα πολύ κακό όνειρο… Με επηρέασε η βραδινή κουβέντα με τους φίλους φαίνεται! Εκεί που υποστήριζα με θέρμη ότι εγώ δεν θα έχω κανένα πρόβλημα με το γεγονός ότι τα κοριτσάκια μου μεγαλώνουν!!!

Σηκώνομαι και πηγαίνω προς το δωμάτιο της μεγάλης μου κόρης. Κοιμάται ήρεμη, με ένα ελαφρύ χαμόγελο. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να ονειρεύεται.

Την σκεπάζω και της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο. Ουφ! ήδη νιώθω καλύτερα. Είναι μικρή ακόμα σκέφτομαι, έχω καιρό για να ανησυχώ για όταν έρθει αυτή η στιγμή.

Πηγαίνω στο δωμάτιο της μικρής. Με αυτή δεν έχω πρόβλημα, είμαι ακόμα ο ήρωας της! Ακόμα ξυπνάει μερικά βράδια και φωνάζει : « Πρίγκηπααααα…..» Και εγώ βέβαια τρέχω να δω τι θέλει. Το σκέφτομαι και χαζογελάω. Άκου «πρίγκηπα»….

Αλλά και αυτή θα μεγαλώσει σκέφτομαι, όπως η μεγάλη και θα έρθει αυτή η στιγμή η πολύ πολύ δύσκολη…αυτή που όλοι οι φίλοι σε προειδοποιούν αλλά εσύ πεισματικά αρνείσαι να την δεχθείς.

Μια μέρα θα μου ανακοινώσουν ότι θα βγουν βόλτα μόνες τους. Με φίλες στην αρχή και μετά θα προστεθεί και κανένα αγόρι στην παρέα και μετά θα κλείνονται στο δωμάτιο τους με τις ώρες, δεν θα μου μιλάνε πολύ, θα ζητήσουν κινητό, θα στέλνουν όλη ημέρα sms, θα φτιάξουν λογαριασμό στο facebook, θα έχουν μυστικά, θα θέλουν να ξενυχτήσουν, θα δοκιμάσουν αλκοόλ, ίσως και κανένα τσιγάρο!!!!! Και αν τις πιάσω να περπατούν χεράκι χεράκι με κανένα μορφονιό στο δρόμο? Ή ακόμα χειρότερα να τις πετύχω στην είσοδο της πολυκατοικίας να φιλιούνται με κανέναν? Άσε που θα είναι σίγουρα χάλιας και μεγαλύτερος σε ηλικία και αξύριστος και με ένα άθλιο μπουφάν!

Ε τότε θα τους πλησιάσω με αποφασιστικότητα και πριν προλάβουν να αντιδράσουν θα τον ρωτήσω :

« Πόσο χρονών είσαι αγόρι μου?» Και εσύ αμέσως σπίτι! Δεν ακούω τίποτα!!!

 

Αυτό είναι! έχω πάλι ταραχή, τι θέλω και τα σκέφτομαι όλα αυτά?

«Πρίγκηπααααααααα» ακούω από το βάθος. Ξαναπάω στα δωμάτιά τους….είναι ακόμα εδώ, δίπλα μου, στην αγκαλιά μου.

Με φιλάνε κάθε πρωί που ξυπνούν και περιμένουν τη στιγμή που θα γυρίσω στο σπίτι για να παίξουμε. Αυτή είναι η σωστή σκέψη!!!!

Δεν θα το παραδεχθείς ποτέ δημόσια (τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον θα το κάνεις) αλλά η σκέψη ότι κάποιος πειράζει την κόρη σου (γιατί αυτό κάνει ε? την πειράζει!!) σε τρελαίνει!!

Είμαι ήρεμος τώρα και τις κοιτάζω να κοιμούνται. Όλα θα πάνε καλά σκέφτομαι. Εγώ θα είμαι υπομονετικός και υποστηρικτικός μαζί τους. Θα τις προτρέψω να πετάξουν όσο πιο μακριά μπορούν, όσο πιο μακριά θέλουν. Μου αρκεί που θα ξέρουν ότι όσο μακριά και να πάνε το σπίτι τους είναι εκεί που η καρδιά τους είναι…..

Αποφασίζω ότι τώρα είναι καλή ώρα για να ακούσω τον Elvis να τραγουδά :

« Home is where the heart is,

And my heart is anywhere you are

Anywhere you are is home”